Every phrase and every sentence is an end and a beginning.

Every poem an epitaph.

/ T.S.Eliot /


lunes, 11 de mayo de 2009

- Marco Aurelio -




¡Oh alma mía!, ¿vendrá un día en que tú seas buena e inocente, simpre lo mismo y completamente desnuda, todavía más al descubierto que el cuerpo que te envuelve, un día en que tú no experimentes sino sentimientos de afecto y amor? ¿Vendrá un día en que te halles plenamente satisfecha, sin ninguna necesidad y sin ninguna pena, en que tú no desees nada, ni animado, ni inanimado, donde encuentres alegrías; nada, ni el tiempo para que los placeres sean más largos, ni un lugar o país preferido, o un aire más dulce para respirar o una sociedad más en armonía con tus gusto; sino, al contrario, amoldándote a tu situación, te gustará todo cuanto existe, persuadida de que tienes todo cuanto te es necesario, que todo va bien para ti, que no hay nada que no venga de los dioses, que todo cuanto quieren enviar y lo que enviarán no puede ser sino bueno para ti y en general para la conservación del mundo, este ser animado que es en todo perfecto, bueno, justo, hermoso, que produce, abarca, contiene todos los demás seres, y recibe en su seno todos cuantos se disuelven para reproducir otros semejantes? ¿Vendrá un día en que tú puedas vivir ante los dioses y ante los hombres sin proferir una sola queja contra ellos y sin que puedas ser censurada?
Erisne tandem, aliquando, mi anime, bonus, et simplex et unus, et nudus, et corpore, quod te circumdat, perlucidior? gustabisne tandem affectionem ad amorem et pietatem proclivem? Erisne tandem plenus et nullius rei indigens et nihil ulterius desiderans, nihili amplius appetens neque animati neque inanimati, quo voluptatibus fruaris? nec temporis, in quo diutius fruaris, nec loci, aut regionis aut blandae aeris temperiei, aut hominum consensus? sed ea, quae nunc est, conditione contentus delectaberis praesentibus ac persuasum habebis, omnia (quae) tibi adsunt, bene tibi habere et a diis profecta esse et bene habitura esse, quaecunque illis visa erunt et quaecunque daturi sunt ad salutem illius vivae natura perfectae et bonae et justae et honestae et omnia gignentis et continentis et ambientis et complectentis, quae, ut alia similia inde oriantur, dissolvuntur? Erisne tandem talis, qui cum diis hominibusque in tali societatis communione vivas, ut neque quidquam in iis reprehendas neque ab iis condemneris?

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Wondeful book. Qohelet.

Alexandra Jamieson dijo...

Bellísimo, Vir. Ojalá. Besis.

V. dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.